كُلِّ 1 tâmimi ifade eden bir edattır. Burada ifade ettiği tâmimden hiçbir şeyin, hiçbir ferdin tahsisi ve daire-i şümulünden ihracı yoktur. Bu itibarla مَا مِنْ عَامٍّ اِلاَّ وَقَدْ خُصَّ مِنْهُ الْبَعْضُ 2 olan kaide-i külliyeyi tahsis ediyor. Çünkü kendisi bu kaidenin şümulünden hariç kalmıştır. شَىْءٍ 3 Bu kelime vacip, mümkin, mümtenie şâmildir. عَلِيمٌ 4 Yani, zâtı ile ilim arasında zarurî, lüzumî sübut vardır. ba

• ←
• →